Nog even en dan nooit meer...........................

Vannacht werd ik wakker, zoals de laatste maanden wel vaker gebeurt. Meteen merk ik dat mijn hand op mijn buik ligt. Nog elke keer voelt het gek als ik dat voel. Die grote ronde buik waar een kindje groeit. Het besef blijft ver weg, terwijl het elk moment weg kan zijn. Dan heb ik je in mijn armen en huilen we samen. Nooit zal ik dan meer zwanger zijn, nooit meer een echo, nooit meer dat speciale gevoel met trappelende voetjes, nooit meer die grote ronde buik. Langzaam aan neem ik afscheid van de buik die me nog steeds verwonderd. Afscheid van het mooiste wat er is. Een afscheid om plaats te maken voor een wonder, voor jou mijn kleine vent.

Ook nu weer vraag ik me af hoe het zal zijn en op wie zul je lijken. Ik droom over later, over de dag dat je samen met je grote zus en je lieve papa over het strand banjert op weg naar de grote zee.

Je bedje staat al klaar, de kaartjes zijn geschreven en je naam hebben we bedacht. Lieve kleine man kom maar, mama wil je zien. Nog een keer aai ik over mijn buik en schop je zachtjes tegen mijn hand. Laten we nog maar even gaan slapen zo midden in de nacht.

Laminaat en lekkeband

Vanaf donderdag zijn we bezig in onze slaapkamer. Ons kleine ventje zal bij ons op de kamer moeten slapen omdat de gemeente zo vreselijk lui, traag en toch wel dom is. Vanaf september al mee bezig maar nog geen goedkeuring. De verbouwing laat dus nog even op zich wachten en tot die tijd zal ons nog naamloze schatje bij ons slapen.

De kast is weggesloopt en 9 zakken kleding zijn richting africa gegaan. Voorlopig maar geen beelden kijken daarvandaan voor dat ik heimwee krijg naar mijn maatje 36.

Vloerbedekking eruit en laminaat erin. Het laminaat is echt vreselijk gaaf. Steen eiken is de kleur en er staan namen en teksten op. Ziet er heel gaaf uit. De badkamer fungeerde als opslag waardoor we nog maar bij 1 was tafel konden en verder niets.

De vloer is klaar en de badkamer weer begaanbaar. Er staan nog veel spullen die we kwijt moeten die niet naar Africa gaan. Een doos gevuld met kleding die ik hoop een paar weken na de bevalling weer aan te kunnen.

Nog even door en dan hebben we een prachtige kamer.

Na alle extra kosten komt manlief gisteren wel erg vroeg uit zijn werk. Hij is wel getelt 10 minuten weggeweest. Als Bridget wakker is komt hij naar boven en roep ik "jij hebt een lekkeband he" Beetje wazig kijkt hij me aan vraagt hoe ik dat weet. Gisteren zag die er al wat platter uit maar ja ik heb daar dus echt geen verstand van. Thuiskomertje ging er niet op doordat het wiel zelf er niet afwilde. Opgepompt en naar Rutte gereden. Andere auto met andere banden die hopelijk minder speciaal zijn als die van de vorige.
Helaas ook deze banden hebben weer een bijzondere maat en kosten dus ook meer. Zucht daar gaat ons extraatje weer.

Saskia Zeeman

Het onderwerp van deze blog zal voor veel een vraag teken zijn. Wie is Saskia Zeeman? Is het wel een man of vrouw? Is het wel een mens of iets anders.

Vorige week kreeg ik weer eens iets in mijn bolletje en wilde voor mijn meisje een hoes om eem groot kussen heen haken. Ik had nog wat kleurtjes liggen dus vol goede moed ging ik daarmee aan de slag. Al snel merkte ik dat ik aan al die bollen geen genoeg had en ben dan de volgende dag naar de winkels gegaan om bij te halen. Met 18 bollen ging ik weer naar huis. De dame van de winkel keek me vreemd aan. toen ik die bollen op de toonbank legde.

Thuis zag ik dat de kleuren erg leuk bij elkaar paste en ben meteen met een nieuwe begonnen wat er mooier uit zou zien. Echt opschieten doet het niet, maar voor de lente is hij vast wel af.

Nu is de vraag nog steeds wie of wat is Saskia Zeeman? Voor de echte wol kenners vast wel bekend.
Saskia is de wol die verkocht word bij de Wibra en erg goedkoop is maar wel heel fijn werkt en bij de Zeeman heb ik bijpassende bollen gevonden. Het kussen is straks dus een Saskia Zeeman

Dag 2010

2010 is zo goed als voorbij en dat is een van de goede dingen van het jaar. Een jaar vol verrassingen, maar helaas ook vol narigheid. De drie mooiste dingen zullen mij voor altijd bij blijven.
Ons meisje werd 1. Wat een grote, mooie en lieve griet is ze. Een positieve zwangerschapstest die toch wel voor wat verwarring zorgte, maar waar we meteen vreselijk blij mee waren. En natuurlijk onze trouw dag. Na 9,5 jaar getrouwd met de liefde van mijn leven.

Die dingen maken 2010 een prachtig jaar.

Helaas bracht 2010 ook narigheid met zich mee. Veel wat ik wil vergeten. Om sommige dingen kan ik niet heen. Veel woorden zijn er voor maar hebben geen zin om uit te spreken. Een grote schok bij een lieve vriendin heeft gezorgt dat je over meer gaat nadenken dan alleen de rottige dingen en moet genieten van al het moois om je heen. Dat is niet makkelijk als een zee van negatieve dingen over je heen komt, maar ook dit jaar is het weer gelukt het hoofd boven water te houden.

Wat zal 2011 ons gaan brengen. 1 ding is zeker, ons kleine man word geboren, maar zelfs de dag is nog onzeker. Verder hoop ik te kunnen genieten van mijn gezin die dan compleet is. Veel gezondheid voor iedereen, maar in het speciaal lieve An. Hopelijk komen de mooie en leuke wensen uit voor iedereen en zal 2011 een top jaar worden.

Lieve mensen tot volgend jaar

Apk voor de kleine man en de wijze meid.

Vandaag weer even naar de verloskundige geweest. Gelukkig was zoals altijd weer alles goed. Ben wel weer wat aangekomen, maar dat hoort en allemaal bij. Hartje klopte weer mooi en ze nieuwe VK vond mijn buik leuk. Ze kon de kleine goed voelen en dat vond ze zo leuk. Kereltje ligt lekker met zijn bolletje naar beneden. Hopelijk blijft dat zo. Twee van de VK's zijn een eigen praktijk begonnen. Bij de nieuwe die er vandaag was, was ik haar allereerste. Erg leuk dus.

Bridget heeft van de speeltafel een chaos gemaakt. In 10 minuten een hele tafel overhoop is toch best knap met je 1,5. Sinds een paar dagen kan ze auto zeggen. Dan tuit ze haar lipjes en zegt "ootoo". Heerlijk al die woordjes van der.

Vandaag wilde ik nog even de sjaal voor mijn lieve man verder haken maar ik zit achter mijn lapper weer te kletsen. Nog 2 bollen en dan is eindelijk mijn eerste gehaakte sjaal af. Weer reden voor een mooie foto.

Fladder is gevlogen

Vorige week was Fladder er al helemaal klaar voor. Helemaal klaar om de lange vlucht van Haarlem naar Nijverdal te gaan maken. Met een warme jas en voor de zekerheid het adres erbij zou dat het juiste moment zijn. Helaas de opening was te klein en Fladder bleef nog even in Haarlem.

Maandag morgen een dag na kerst deed Fladder nog een poging. Weer dat warme jasje aan en het juiste adres erbij. Het eerste stukje meegelift, wat al een hele ervaring was en toen ineens kwam Fladder los. Nog even werd er gezwaait en daar ging Fladder opweg helemaal alleen naar Anneke.

Het zou een vlucht worden van zeker een hele dag. Onderweg was er veel sneeuw en ook veel hobbels. Af en toe even een pauze.

Vandaag kreeg ik het bericht dat Fladder goed aangekomen was bij zijn nieuwe huisje. Fladder heeft daar een hele speciale taak en die zal hij met groot succes zal voltooien.

Fladder en An heel veel succes, plezier en vooral sterkte samen

Kerstsfeer en nog meer.

Weer even bezig geweest en geloof dat ik de smaak te pakken heb. Ze zijn nog niet allemaal even mooi, maar het gaat steeds beter, sneller en netter. Door alle leuke patroontjes weet ik soms niet meer wat ik moet maken. Het zijn er inmiddels al zoveel.

Na een Hippo, pinquin, vlinder en sneeuwpop is nu ook de kerstman af. Ziet leuk uit al zeg ik het zelf.
Gisteren begonnen aan Takkie de teckel die natuurlijk zwart hoort te zijn, maar lichtblauw leek me voor de aankomende kleine ook wel erg leuk. Grote meid heeft inmiddels al een voorraad aan knuffels.

Fladder de vlinder plaats ik later. Deze heb ik voor een vriendin gemaakt en moet nog op de post. Ze weet nog niet hoe deze eruit ziet en dat moeten we nog even zo houden.

Geloof dat het ook tijd word dat ik nog meer van de blog ga begrijpen. Heb nu al meerdere blogs gezien en deze lijkt nergens op.

Tot tieps